Het onwaarschijnlijke doorzettingsvermogen van een afrikaanse dromer

‘Ik ga elektriciteit naar dit dorp brengen,’
zei Koffy vastberaden. 

Al eeuwenlang kwam het dagelijkse leven om 6 uur tot stilstand in Tornu.  
Zodra de zon onder de evenaar zakte werd het dorp
van het ene op het andere moment in een diepe donkerte gehuld. 
Zo gaat dat rond de evenaar. 

Geld voor zaklampen of olie was er niet. 

Zonder licht zat er voor de dorpelingen niet veel anders op
dan te gaan slapen op de harde grond van hun lemen huisjes.   

Eén man bleef wakker.  

Koffy, die ervan droomde dat ook zijn dorp aan het eind van de wereld
eindelijk licht zou krijgen in de duisternis. 

Iedere ochtend om 5 uur begon Koffy,
nog voor de zon wakker werd, 
met een lege maag aan het vervolmaken van zijn droom.
 
Met een roestige nijptang en blote handen
boog hij de stugge staaldraden in de vorm van de houten mal
om er later die dag een dikke betonpap over te gieten.  

De directeur van het elektriciteitsbedrijf had niets officieel beloofd
maar zei tegen de Chief van het dorp:  
‘alleen met betonnen palen maak je kans op het electriciteits-netwerk
te worden aangesloten. 

Geen houten palen! Beton! Hout brandt!

Het kostte Koffy maanden van zijn leven de palen te maken.  
Daarna wachtte een nog grotere uitdaging:

de palen rechtop zetten! ​

Geholpen door zijn dorpsgenoten hakte Koffy
anderhalve-meter-diepe gaten in de harde grond. 

De sterkste mannen uit de omgeving werden opgetrommeld
om de loodzware palen met gevaar voor eigen leven omhoog te duwen
louter gebruik makend van spierkracht en enkele krakkemikkige ladders
om de palen te stutten. 

Ik durfde nauwelijks te kijken, lafaard die ik was. 

Bang dat één van de betonnen palen de ledematen en andere lichaamsdelen
van de dappere mannen als luciferhoutjes zou verbrijzelen. 

Maar de samenwerking tussen de mannen was van een eensgezindheid 
die ik zelden heb aanschouwd. Na 5 dagen zwoegen keerden de sterke mannen met een loon van 35 Ghana-cidi huiswaarts.

Je leven wagen voor acht euro!

Nog diezelfde dag stuurde Koffy een brief naar het hoofdkantoor met het heugelijke nieuws.  Zes weken later stonden Koffy en de Chief netjes in het gelid in verwachting van het hoge inspectie-bezoek. 

Eindelijk zouden ze vernemen welke dag de geschiedenis in zou gaan als de dag waarop Tornu elektriciteit zou krijgen. Tot ver na zijn dood zou Koffy de held van het dorp zijn,
al was het hem daar nooit om te doen geweest. 

De zon steeg snel aan de hemel 

Toen na uren wachten de inspectie nog niet was gearriveerd wisten ze dat er die dag niets zou gebeuren. Ondanks vele brieven en telefoontjes gebeurde er ook de weken daarna helemaal niets. 

De betonnen palen stonden droevig langs de weg niks te doen. 

Koffie moest een gebroken man zijn, dacht ik. 

Maar opgeven kwam niet bij hem op. Ook niet toen ik na 3 maanden
het dorp verliet en er nog steeds geen elektriciteit was. 

Pas veel later hoorde ik dat de droom van Koffy toch was uitgekomen. ​
Zijn onwaarschijnlijke doorzettingsvermogen was niet voor niks geweest. 

De nieuwe inspecteur was veel daadkrachtiger en beloofde
binnen 2 maanden elektriciteit op één voorwaarde: 

dat Koffy de betonnen palen
zou vervangen door houten palen!

Michel Linthorst 

De training: 7 Life Skills in één dag. 
is 22 april 2016 in het klooster in Haastrecht 

Meedoen en meer informatie