Thomasz springt het lokaal binnen. Net voordat de bel van het eerste lesuur is uitgeklonken, landt hij met zijn slungelige benen in het lokaal. Met een triomfantelijke lach gaat hij onderuit gezakt op zijn stoel zitten. Zijn ogen zijn er niet bij. Zijn oren zijn al afgehaakt. Zijn hoofd verstopt hij onder een hoodie. Die moet af. ‘Wat een hippe kuif!’zeg ik. 'Kapper geweest?’ ‘Nee, meester! Mijn zus!’ ‘Kan ze mij ook knippen? Mijn haar ziet er niet uit!’ Thomasz grijnst minzaam. Vorig jaar had hij veel te veel zware onvoldoendes op zijn rapport. Alles aan hem schreeuwt: ‘Ik doe niet meer mee met die school van je. Laat me met rust!’ Maar zo makkelijk gaat dat niet. Het zal niet meevallen, maar er is maar één optie: Thomasz weer een beetje aan het leren te krijgen! De eerste weken vervolgt Thomasz consequent zijn reeks onvoldoendes. Het boeit hem totaal niet. Het woord ‘huiswerk’ lijkt te ontbreken in het Poolse woordenboek. Thomasz jent, daagt me uit, gaat keer op keer over mijn grens. Op zijn voorhoofd staat met dikke viltstift: ‘Over twee weken geef jij het ook op.’ Maar dan kent hij mij nog niet. Mijn eerste doel: Thomasz moet een paar voldoendes halen. Na een aantal herkansingen haalt hij eindelijk een 5,8 voor woordenschat. Zijn eerste succeservaring sinds tijden! Al denkt hij daar anders over. 'Op tijd op school komen hoort er ook bij', zeg ik tegen Thomasz. Als ‘boetedoening’ voor zijn vele verzuim vraag ik hem een nieuw model auto voor mij te ontwerpen. Na schooltijd. Kunnen we gelijk een beetje kletsen. ‘Meester, je moet V-snaar piept! Die moet je vervangen’, zegt hij terwijl hij zijn ‘strafwerk’ maakt. ‘Kun jij dat niet doen voor mij?’ ‘Makkie’, lacht hij. Hij meent het nog ook. Zijn alternatieve-strafwerk-auto-ontwerp is echt supergaaf! ‘Ik heb er ook nog een animatie van gemaakt. Al 2034 volgers op insta.’ Ik sta versteld van het resultaat. Zie je wel, die gast heeft veel meer in huis dan ik wist. Thomasz vertelt in geuren en kleuren over zijn baantje in de Poolse supermarkt, zijn oom die een beroemde generaal was in Polen. 'Mijn moeder is drie weken geleden aan haar been geopereerd. Ik zorg voor haar.' Dus daarom is hij zo snel weg na school! 'Ik doe boodschappen, kook, stofzuigen, hond uitlaten en huis opruimen! En met mijn moeder in haar rolstoel naar de familie. En ik maar denken dat Thomasz zo onverschillig en lui was. Zat er ik er even helemaal naast! Hoewel hij er alle aanleiding voor gaf, schaam ik me voor al mijn aannames. 'Maar ik heb hem nooit opgegeven,' denk ik er snel achteraan om mijn gemoed te sussen. Die Thomasz blijkt helemaal niet lui te zijn. Integendeel. Hij werkt juist ontzettend hard. Maar wel volgens zijn eigen verborgen agenda. Thomasz was al lang behoorlijk teleurgesteld in school en volledig uitgecheckt. Maar buiten school...
Eindelijk valt het kwartje bij Thomasz. Hij begrijpt dat hij echt wat beter zijn best moet doen op school als hij zijn eigen kansen op een mooie toekomst wil vergroten. Op zijn rapport staan nu nog maar twee kleine onvoldoendes. Ik ben zo trots op hem! Aan het eind van het schooljaar propt Thomasz een beetje onhandig een doosje Merci in mijn handen. Met een vette lach verlaat hij de ISK. Michel Linthorst - docent ISK Trainer en bedenker van 7 Life Skills - www.7LifeSkills.org Schrijver, auteur en regisseur - www.MIES.ink
0 Comments
'Hoe gaat het?’, vraag ik aan een meisje dat zich onder de jassen bij de kapstokken heeft verstopt. Ik heb haar nog niet eerder gezien bij ons op de ISK. Ze kijkt vertwijfeld naar me. Alsof ze verwacht dat ik haar bestraffend zal gaan toespreken. Ik tover mijn grootste glimlach tevoorschijn. Ze lacht voorzichtig terug. 'Michel,' zeg ik, 'en wat is jouw naam?' 'Maral.' ‘Rare kerel,’ hoor ik haar denken. Ik steek mijn duim op en laat haar met rust. Ik zie er iedere week wel een paar. Net nieuw op school. In een hoekje, tijdens de pauze, weggedoken in hun telefoon. Best spannend hoor, contact maken met nieuwe klasgenoten die jouw taal niet spreken. ‘Volgens mij zoekt Maral haar weg nog een beetje op school,’ vraag ik aan mijn collega die haar sinds vorige week in de klas heeft, ’waar komt ze vandaan?’ ‘Armenie,’ zegt ze, ‘ze heeft nog niet echt aansluiting in de klas, ik heb vooral leerlingen uit Oekraïne en Eritrea in de klas.’ ‘Volgens mij heeft Vincent ook een leerling uit Armenië, zullen we ze aan elkaar voorstellen?’ De volgende dag zie ik Maral en Luara naast elkaar zitten in de aula. Ze lachen. ‘Hoe gaat het, Maral?,’ vraag ik. Ze steekt lachend haar duim op, ‘met jou?’, zegt ze. ‘Goed,’ lach ik. Contact maken en elkaar beter leren kennen zijn belangrijk bij ons op school. En belangrijke onderdelen van mijn lessen. We doen een vorm van blindemannetje. ‘Deze oefening lijkt misschien een beetje raar, maar ik wil jullie toch vragen om het serieus te proberen.’ ‘Mag ik mijn hand op jouw schouder leggen?’, vraag ik aan Victor. Hij knikt instemmend. ‘Nu doen we allebei onze ogen dicht.’ ‘Wat zien jullie?’, vraag ik aan de leerlingen die toekijken.’ ‘Jullie wiebelen allebei, een klein beetje.’ ‘Precies.’ ‘En nu?’, vraag ik een halve minuut later. ‘Nu bewegen jullie in hetzelfde ritme,’ zegt Inge. ‘Precies! Goed gezien! En dat is heel belangrijk. Dat je eerst probeert contact te krijgen met de ander. En in hetzelfde ritme komt. ‘Nu doe ik mijn ogen open, Victor houdt ze dicht. Ik leid je met mijn hand door de ruimte.’ In het begin zijn er altijd koppeltjes die giechelen. Dat laat ik zo. Dat snap ik. Het is ook spannend. ‘Probeer de oefening eens te doen zonder te praten. Dan voel je beter wat er gebeurt.’ Het eerste koppeltje gaat lopen. ‘Probeer goed naar de hand van de ander te ‘luisteren’’ zeg ik. ‘Als je de leider bent, kijk dan eens of je op een ontspannen manier je klasgenoot door de ruimte kunt leiden. Leg je hand losjes op de schouder. Niet te hard knijpen. Niet duwen. Dat is niet nodig.’ De concentratie in de ruimte stijgt naar grote hoogte. Dat heb je met oefeningen waarin je zoveel kunt beleven en ervaren. ‘Ok, stop maar, doe je ogen weer open en klets even met elkaar over de oefening.’ Met wie ik deze oefening ook doe, mijn leerlingen, collega-docenten, directeuren, bewoners van een township in Zuid-Afrika, IT-specialisten van een bedrijf in België, het is altijd weer een kakofonie als ze met elkaar praten over hun ervaringen. ‘Dat was vreemd, het ging eigenlijk heel vanzelf.’ ‘Ik vertrouwde je helemaal!’ ‘Het leek wel alsof ik heel veel ruimte had om te bewegen.’ ‘Ik vond het heel fijn dat jij me de weg wees,’ ‘Ik voelde je hand bijna niet, en toch wist ik welke kant ik op moest.’ Nu wisselen de deelnemers van rol en doen daarna nog een paar variaties. Ze gaan er steeds meer in op. Zo mooi om te zien. Je moet het echt zelf ervaren om erover mee te kunnen praten. ‘Deze oefening leert je heel veel over contact maken, leiding geven en volgen. Heel belangrijk is dat je eerst in hetzelfde ritme komt, in de zelfde beweging. Als je dat niet doet, dan lukt het niet, of verloopt deze oefening moeizaam.
Dit principe kun je ook toepassen in je les of in gesprekken met leerlingen, ouders of met wie dan ook. Als je even de tijd neemt om op de ander af te stemmen, even te luisteren of zoals Stephen Covey het zegt: ‘eerst begrijpen en dan begrepen worden,’ Dan verloopt zo’n les of gesprek veel natuurlijker. Probeer maar eens. Je zult verbaasd zijn.’ ‘En dan nog een belangrijk principe: Dwing iemand niet om in beweging te komen. Dan gaan de hakken in het zand. Je nodigt de ander uit om in beweging te komen. Dat is een hele andere intentie dan iemand vooruit duwen.’ Iedereen begrijpt precies waarover ik het heb. Wat een prachtig vak heb ik toch! Michel is trainer en bedenker van 7 Life Skills - www.7LifeSkills.org Schrijver, auteur en regisseur - www.MIES.ink 2 daagse training 7 Life Skills voor ISK op 18 en 25 januari 2024 ‘Wie vertrouw jij?’ vraag ik aan mijn leerlingen van de internationale schakelklas (ISK) ‘Mijn vader en moeder’, zegt Imre. Asma en Jalila lachen naar elkaar. Ze zijn dikke vriendinnen die alles met elkaar delen. Ze kunnen echt niet zonder elkaar. ‘En jij, Jamal?’ ‘Ik vertrouw helemaal niemand!’ Het blijft even stil. Hij is helaas niet de enige op onze school die dit antwoord geeft. Niet gek als je op 14-jarige leeftijd vanuit je geboorteland-ver-weg-van-hier door je vader en moeder op pad wordt gestuurd om naar Nederland te gaan. Hoe eenzaam moet je je dan voelen… Steeds verder van huis. Steeds verder van jezelf. Steeds verder van de mensen die je het meest vertrouwde. Jamal is zo'n jongen. Hij was 5 maanden onderweg. Stel je eens voor. Op je 14de door het gevaarlijkste gebied ter wereld. In je eentje. Enge mensensmokkelaars die al je geld aftroggelen. Over een woeste zee in een gammel bootje. Zonder zwemdiploma. Je paspoort gestolen. Gevangen genomen. Ontsnapt. Midden in de nacht de grens oversteken. Geweerschoten. Honger. Dorst. Angst. Veel van onze leerlingen maken dit soort dingen mee. Van het beroemde boek ‘Alleen op de wereld’ kunnen veel van mijn leerlingen hun eigen versie schrijven. Niet gek dat Mo, Amira, Lina, Aiden en Jamal zeggen dat ze niemand vertrouwen. Zo pijnlijk om te horen. Dat ga ik niet eventjes oplossen. Maar ik ga wel mijn best doen voor mijn leerlingen. Ieder procentje vertrouwen, eigenwaarde en lef kan in de toekomst het verschil maken. We zitten in de kring en doen een ogenschijnlijk simpele oefening. ‘Loop met je ogen dicht naar de overkant. Je klasgenoot vangt je op.’ ‘Met wie zou jij deze oefening willen doen?’, vraag ik aan Jalila. Ik weet het antwoord al. Asma staat op en houdt haar handen voor zich. Ze gebaart dat Jalila veilig naar haar toe kan lopen. Jalila begint voortvarend en heeft er flink de pas in, maar na 10 stappen wordt het toch spannend en houdt ze zich een beetje in. De ene na de andere leerling doet de oefening. Jamal oogt gespannen. ‘Wil jij mij tegen houden, Jamal?,’ vraag ik op ontspannen toon. Hij knikt. Ik loop rustig naar de overkant. Jamal pakt me zachtjes bij mijn schouders. ‘Dank je wel, kerel,’ zeg ik en geef hem een high-five. ‘Met wie zou jij de oefening willen proberen?,’ vraag ik. Ik vraag niet óf hij de oefening wil doen. Want dan denk ik zijn antwoord al te weten. Ik wil hem ook niet onder druk zetten. Wel uitnodigen om het te proberen. Als hij niet wil is het ook goed. Van kijken en erover nadenken leer je ook al. ‘Met jou,’ zegt hij aarzelend. ‘Met kleine stapjes en met zijn handen voor zich uit loopt hij voorzichtig naar me toe. Hij kijkt kort tussen zijn wimpers door. Niemand die het ziet. ‘Kom maar, gaat goed, je bent er bijna,’ moedig ik hem aan. Met zachte handen pak ik hem bij zijn schouders. Daarna wat steviger als blijk van waardering. ‘Goed gedaan man! Trots op jou.’ Zo onwaarschijnlijk veel enge avonturen meegemaakt en toch zo kwetsbaar als hij 7 meter met zijn ogen dicht moet overbruggen. De weken erna bouw ik de oefening stapje voor stapje uit. Ik maak de afstand wat groter, gebruik een blinddoek, de leerlingen hangen achterover terwijl ze een fietsband beethouden. Tijdens een vorm van blindemannetje laat Jamal zich geblinddoekt door de gangen van de school leiden door Ismael, een fantastische klasgenoot die precies begrijpt dat hij goed voor Jamal moet zorgen. Na 6 weken doen we de vertrouwensval. ‘Jamal, zullen wij het samen voordoen?’ ‘Is goed,’ zegt hij. Ik laat Jamal eerst voelen dat hij gerust met zijn rug tegen mijn sterke handen kan leunen. Als dat lukt ga ik een mini-stapje verder. Jamal laat zich achterovervallen. Na 5 cm vrije val vang ik hem meteen weer op. Dan 10 cm, 20 cm en 30 cm. Uiteindelijk laat hij zich bijna helemaal plat vallen en vang ik hem net boven de grond op. Uit de klas klinken ‘oeh’s' en 'aah’s’ en een groot applaus. Jamal glimt van trots. Ik ook. Dat hij dit durft komt echt niet alleen door deze oefening. Ik probeer echt een beetje aandacht voor hem te hebben. Ook in de gang, buiten de lessen om. Juist buiten de lessen om. Alles draait om de intentie. Ik wil Jamal laten voelen dat ik écht in hem geloof. ‘Nog gescoord tegen Stolwijk?’ vraag hem na het weekend. ‘Nee, 4-0 verloren, lacht hij. Mijn collega Christel heeft haar best gedaan om hem op een voetbalclub te krijgen. Opeens heeft hij er een paar leuke vrienden bij en zit hij in het weekend niet alleen op zijn kamertje. Vertrouwen ontwikkel je echt niet door alleen wat oefeningetjes te doen
Jamal en zijn klasgenoten onderzoeken al weken waar ze goed in zijn. Dat is veel meer dan ze dachten. Ook dat geeft vertrouwen! In de techniekles blijkt Jamal fantastische dingen te kunnen maken. Pedro, de ook-al-zo-betrokken-techniekdocent heeft zelfs speciale opdrachten voor hem verzonnen. Jamal laat zijn-zelf-gemaakte-robot zien. Hij lacht. De gezamenlijke inspanning van alle bevlogen collega’s maakt dat Jamal heel voorzichtig weer een beetje durft te dromen van een toekomst. Een half jaar na zijn afscheid van de ISK komt Jamal weer eens langs. Hij is gegroeid. ‘Ik doe een opleiding programmeren, niveau 3 op het MBO.’ Jamal zal zich misschien altijd wel een beetje ‘Alleen op de wereld’ blijven voelen, maar na twee jaar op de ISK wel met het gevoel dat hij ertoe doet. En dat er mensen zijn die echt in hem geloven. Ook al gelooft hij dat zelf nog niet helemaal. Michel Linthorst - Docent ISK ps. Als ISK-docent zijn we terughoudend om ervaringen zoals Jamal meegemaakt heeft te bespreken en proberen we ons vooral te richten op het heden en de toekomst. Soms komen deze verhalen spontaan naar boven, bijvoorbeeld tijdens een mentorgesprek of tijdens de intake en hebben we een natuurlijk luisterend oor. Michel is trainer en bedenker van 7 Life Skills - www.7LifeSkills.org Schrijver, auteur en regisseur - www.MIES.ink Op 20 november 2023 kun je meedoen met workshops 7 Life Skills op de LOWAN-studiedag voor VO. Psycholoog Angela Duckworth onderzocht het. Het zijn niet de kinderen die:
Foto: screenshot youtube filmpje Doorslaggevend is ‘grit' Grit is engels voor passie en doorzettingsvermogen. Het hebben van moed, veerkracht en een sterk karakter om vast te houden aan je doelen en dromen voor de langere periode. Dit zegt Angela Duckworth erover: Het mooie is dat je grit kunt vergroten. Zeker als je nog jong bent en je hersenen nog flexibel zijn. Maar ook als je ouder bent, weet ik uit eigen ervaring. 5 strategieën om gritt, veerkracht en doorzettingsvermogen te vergroten
1. Benoem de sterke karaktereigenschappen Vraag aan je leerlingen regelmatig welke sterke eigenschappen ze hebben ingezet tijdens een les of activiteit. Denk aan: doorzettingsvermogen, je best doen, concentratie, vragen stellen, zelfstandigheid en oplossingsvermogen. Hierdoor worden ze zich bewust van deze positieve eigenschappen en zullen ze die vaker gebruiken omdat het als iets positiefs wordt aangemerkt. Je kunt natuurlijk ook zelf de positieve eigenschappen benoemen. Laat ze merken dat je in ze gelooft. Wees een dromenversneller voor je leerlingen. 2. Creëer op een dag zoveel mogelijk positieve momenten Een (school)dag bestaat uit een verzameling van kleine momenten. Daarvan onthouden we alleen de positieve en negatieve momenten. Hoe een leerling de dag heeft ervaren wordt bepaald door de balans tussen de positieve en negatieve momenten. Bij voorkeur zijn er vier keer zoveel positieve momenten dan negatieve. De impact van negatieve momenten is namelijk veel groter. Een positief gevoel over de dag zorgt bij de leerlingen voor een gevoel van welbevinden. En leerlingen die welbevinden ervaren zijn veel productiever, creatiever, gezonder en hebben meer doorzettingsvermogen. Hoe kun je zo veel mogelijk positieve momenten creëren op een dag? • verbeter de relatie met je leerlingen; • reageer op een constructieve manier; • positieve lichaamstaal en vaak lachen; • de manier waarop je iets zegt, de toon van je stem. Het is onmogelijk om dit de hele dag door vol te houden, maar je kunt proberen zo veel mogelijk van deze momenten te creëren. 3. Help je leerlingen te ontdekken waar ze goed in zijn Werken en leren vanuit je talenten geeft je meer zelfvertrouwen en plezier en het vergoot de kans op succes . Klinkt logisch, nietwaar? Help ze beter te worden waarin ze goed zijn en steek niet te veel energie in waarin ze niet goed zijn. "Als we alles zouden doen waartoe we echt in staat zijn, dan zouden we letterlijk verbaasd zijn zijn over onszelf." Thomas Edison 4. Help je leerlingen te ontdekken wat hun drijfveren en dromen zijn Deze helpen vooral iets oudere leerlingen om het ook op lange termijn vol te houden omdat ze weten wat het doel is en waarvoor ze het doen. ‘Verbind je doelen aan je innerlijke drijfveren zodat hetgeen je doet een diepere betekenis krijgt.’ Eckhart Tolle 5. Vertel je leerlingen waarom ze iets moeten leren Lees dit stuk: 'Waarom moeten we dat leren' van hoogleraar Neuropsychologie Jelle Jolles. Lessen die de persoonlijke groei van leerlingen stimuleren, ook dat is de taak van onderwijs. Jelle Jolles Veel succes! Michel Linthorst Onlangs verscheen recensie van Ronald Heidanus op mijn boek: De 7 vaardigheden van de inspirerende leraar 'De leraar heeft het moeilijk anno 2017. Het jaar dat tot een climax leidt rondom werkdruk, rondom de invulling van passend onderwijs, de waardering in harde euro’s en de takenportefeuille van de leraar die steeds voller lijkt te stromen. Zeer recentelijk kwamen daar nog het Wilhelmus en een verplicht bezoek aan het Rijksmuseum bij. Een enerverend beroep dus. Alleen, is dit ook hetgeen waar een leraar zich mee bezig dient te houden?' Lees verder op de website van 'Het Kind' ->> 'De 7 vaardigheden van de inspirerende leraar' Een inspirerende kennis-uitwisseling tussen de Freie Ganztag Schule in Neinstedt (in het voormalige DDR) en 7 Life Skills. de meeste foto's komen van de website van de school ‘Heb je kunnen ontdekken hoe de spanning is opgebouwd in deze film?’ vraagt de juf. Ze is net nieuw op de school en bespreekt met groep 6 enkele prijswinnende films. ‘ Ademloos volg ik de les van deze documentairemaakster uit Berlijn. Het niveau waarop de jonge leerlingen over kunst praten en denken is opvallend hoog. Het motto van de school: Schooltijd is levenstijd. ‘We nemen dus ook echt alle tijd,’ zegt Marion Feibig, de directrice en drijvende kracht van de school. ‘We willen dat kinderen zich zo vrij mogelijk kunnen ontwikkelen, zonder druk. Pas in het laatste stadium krijgen de leerlingen cijfers, beoordelingen en toetsen.’ Het zijn geen loze woorden Welke les ik ook bezoek, alles verloopt even gemoedelijk. Druk of conflicten zijn er nauwelijks te bespeuren en de spanningsboog is opmerkelijk hoog. ‘We vertellen niet alleen hoe Leonardo Da Vinci zijn reproducties maakte of zijn ingenieuze bruggen construeerde. We laten het de kinderen zelf doen en ervaren, zodat ze precies begrijpen hoe het werkt. Dat kan gerust 4 weken of langer duren. ‘We merken dat ze veel meer leren als ze echt de diepte in gaan en het zelf ondervinden,’ zegt Marion. ‘Even een stukje voorlezen uit een boek heeft zo weinig zin, dat zijn ze zo weer vergeten. ‘Komt het lesprogramma niet in de knel?’ vraag ik. ‘We maken hele bewuste keuzes’ ‘Al onze leerlingen voldoen aan de eindtermen en stromen naadloos door naar het vervolgonderwijs,' zegt de directrice. 'We nemen de tijd en benutten deze zeer intens. We trekken er ook zoveel mogelijk op uit, gaan de bergen in waar we onze eigen boshut hebben en kunnen overnachten. We gaan een week kanovaren in het kader van een waterproject en we nemen de leerlingen mee naar Portugal om meer te leren over permacultuur. Ik geniet met volle teugen en leer zoveel in korte tijd. Wat had ik als kind graag op deze school gezeten hebben. Als leraar ook trouwens De lessen waarbij paarden worden ingezet voor de ‘weer-samen naar school-kinderen’ maken op mij een diepe indruk. Twee meisjes van een jaar of 6 verzorgen en masseren heel ontspannen een reusachtig paard. Ik hou voor de zekerheid wat meer afstand. Een van de meisjes laat mij zien hoe je contact kunt maken. ‘Je moet je hand uitsteken, dan kan hij even snuffelen. Je ziet vanzelf of hij contact met je wilt,’ zegt het meisje vol zelfvertrouwen. Voorzichtig aai ik het paard en merk na een tijdje hoe ontspannen ik word. ‘Ze vinden het heerlijk om geaaid te worden,’ zegt de juf, ‘en als ze merken dat wij wat voor hun doen, dan zijn ze ook bereid om voor ons te werken.’ Hier worden een paar mooie levenslessen in de praktijk gebracht. De meisjes gaan te paard terug naar school en mogen zelfstandig door het riviertje rijden. Mijn hart maakt een sprongetje. Alle kinderen verdienen zoiets! De lessen en de materialen zijn zo rijk, alles is esthetisch tot in de puntjes verzorgd en er is veel tijd voor kunst, dans, film, radio, drukwerk, literatuur, theater, natuur en vrije expressie. ‘Hoe krijg je het voor elkaar Marion? Ook financieel, bedoel ik.’ ‘Ik ben de directeur. We hebben geen organisatie boven ons, ik kan alles zelf beslissen en alles gaat naar de kinderen. In stevige pas lopen we naar de kantine. Het is hard werken voor Marion en haar team en het vraagt veel inzet en passie. Maar het geeft ook ontzettend veel voldoening. Marion wil per se dat ik het eten proef, ‘Iedereen eet hier warm voor maar 2 euro. Alles supervers en gezond. Goede voeding is ook belangrijk om goed te kunnen leren!’ Ze heeft niks teveel gezegd, ik lik mijn vingers af en besluit voor een tweede ronde te gaan. Dan is het mijn beurt Ik geef een 7 Life Skills-workshop over vertrouwen aan de oudste leerlingen en daag ze uit om hun eigen grenzen te verkennen. ‘Marion kijkt het lachend toe en geniet net als ik van de uitwisseling. ‘ We nodigen vaak kunstenaars uit, vorig jaar deden we een dansproject met Royston Maldoom en Nanni Kloke,’ vertelt ze. En als jij hier wilt komen werken, dan ben je ook van harte welkom. We zijn altijd op zoek naar mensen die geloven in onze manier van werken en een mooie bijdrage kunnen leveren.’ Op weg naar huis staar ik door het raam van het trage boemeltreintje en denk: ‘Het is nog maar zo kort geleden dat de vrijheid van de inwoners van het voormalige DDR zo beperkt was. Des te opmerkelijker is de vrijheid en eigenzinnige manier van werken van deze school die ik in de afgelopen dagen heb ervaren.’
Michel Linthorst 7 VAARDIGHEDEN VOOR INSPIREREND LESGEVEN
Wat doe je als leraar als kinderen met tegenzin naar school gaan, moeite hebben om op te letten of opstandig worden? En wat doe je als je merkt dat je zelf hierdoor ook je motivatie en plezier kwijt bent. Raadpleeg dan De 7 vaardigheden van de inspirerende leraar van ex-leraar en ex-schoolleider Michel Linthorst met verhalen en direct toepasbare tips en oefeningen om het beste uit jezelf en je leerlingen te halen. Het boek gaat ook over dromen, samenwerken, succes, creatief denken, keuzes maken, drijfveren, tegenslag en veerkracht. Want stelt de auteur, onderwijs is veel meer dan het overdragen van kennis. Leerlingen leren niet alleen van de leraar, maar ook van wie hij is als mens. Het boek, EAN 9789401441551, kost 24,99 en wordt uitgegeven door Lannoo Campus, www.lannoocampus.nl Universiteitshoogleraar Neuropsychologie Jelle Jolles schreef het voorwoord voor mijn boek: 'de 7 vaardigheden van de inspirerende leraar' uitgegeven door Lannoo Campus ‘Ouders, leraren en coaches zijn hoveniers in het hersentuintje van de adolescent. Zij onderhouden het gewas, zorgen voor cognitieve en emotionele voeding en beschutting en zij begeleiden de groei. Daarmee scheppen zij de voorwaarden voor de persoonlijke ontplooiing’. De leraar is de motor van de talent-ontwikkeling. Natuurlijk is hij uiterst belangrijk voor de kennisoverdracht naar de scholier of student maar zijn rol is breder. Hij schept de voorwaarden waarbinnen de lerende de ervaringen kan opdoen waardoor hij zich in de breedte kan ontplooien. Dat is nodig om zich straks als volwassene een plek te verwerven in onze snel veranderende samenleving. De jong-volwassene moet op dat moment immers veel kennis hebben gekregen maar ook brede vaardigheden hebben verworven. En hij moet nieuwe verbanden kunnen zien en daarvoor gebruik maken van de ervaringen die hij eerder in zijn leven heeft opgedaan. Het is de leraar die essentieel is voor dit proces van persoonlijke groei. Hij inspireert, geeft steun en sturing en helpt zijn leerlingen om hun interessen en talenten te ontdekken en om keuzen te maken. Hij daagt zijn leerlingen uit en prikkelt ze om nieuwe dingen te ontdekken. Daardoor zijn zij in staat om zich in hun volle potentieel te ontplooien. Het boek ‘De zeven vaardigheden van de inspirerende leraar’ van Michel Linthorst reikt de handvatten aan die iedere leraar nodig heeft om deze brede doelstelling van ‘kennisontwikkeling, persoonlijke groei én ontplooiing’ te bereiken. Zijn aanwijzingen, tips & trucs helpen de leraar om het beste uit zichzelf en de leerling te halen. Jelle Jolles,
Universiteitshoogleraar Neuropsychologie, Auteur van ‘Het tienerbrein. Over de adolescent tussen biologie en omgeving’ Centrum Brein & Leren, Vrije Universiteit Amsterdam, April 2017 www.7LifeSkills.org , tienerbrein.nl, Uitgever Lannoo Campus Michel Linthorst Mijn boek 'de 7 vaardigheden van de inspirerende leraar' staat al in de brochure van Lannoo Campus, en dat terwijl er nog hard aan gewerkt wordt. Spannend! Beschikbaar in maart 2017
“Talenten zijn net zoals natuurlijke grondstoffen, ze liggen vaak diep begraven. Je moet er naar zoeken, diep graven in jezelf, omdat ze meestal niet aan de oppervlakte liggen. Je moet de omstandigheden creëren waarin ze zichtbaar kunnen worden.”
Het was alsof ik jarenlang had gezwoegd om een ladder te beklimmen. En nu ik eindelijk boven gekomen was met mijn HAVO-diploma op zak, kwam ik er achter dat de ladder tegen de verkeerde muur stond. (Steven Covey) Ik was ten einde raad Teleurgesteld ging ik werken bij een stropdassen-winkel en dat terwijl ik nog nooit zo’n ding gedragen had. Ik voelde me doodongelukkig met die strop om mijn nek en werd al snel ontslagen. Gelukkig kon ik bij kledingwinkel Cool Cat terecht.Dat bleek mijn redding te worden. Een leuke collega van de kinderafdeling deed wat geen leraar in 15 jaar onderwijs had gedaan, ze hielp me in de goeie richting en wees me op mijn talenten: 'Je kunt heel goed met kinderen omgaan.' Waarom word je geen meester?' Ik was al 21 en besloot de laatste kans te grijpen. Vanaf de eerste schooldag op de PABO voelde ik me als een vis in het water. Een enorme opluchting maakte zich van mij meester. Eindelijk had ik gevonden waar ik zo lang naar had gezocht. Ik vond alles leuk, kreeg hoge stage-beoordelingen en slaagde zonder enige moeite binnen de gestelde tijd. Voor het eerst in mijn leven. Ik werd zonder te solliciteren aangenomen op mijn laatste stageschool en begon pas op mijn 25ste echt mijn talenten en kwaliteiten te ontdekken. Ik was opeens gemotiveerd om te leren, beter geconcentreerd, ik gedroeg me een stuk gezelliger in de lessen, mijn resultaten waren beter en ik kreeg meer zelfvertrouwen. Als we alles zouden doen waartoe we echt in staat zijn, Als meester herkende ik veel van mijn eigen worsteling in een flink aantal van mijn leerlingen. Omdat ik als leerling zelf had ervaren hoe het vinden van je talenten, dromen en drijfveren alles deed kantelen was ik als meester erg gedreven om vooral op dat vlak proberen het verschil maken. Bijna tweederde van de havo- en vwo-eindexamenkandidaten heeft nog geen definitieve studiekeuze gemaakt. Een groot deel van de aankomend studenten heeft zelfs geen enkel idee wat ze volgend schooljaar moeten doen. Dat blijkt uit een peiling van Qompas, een platform voor studie- en carrièrekeuze, onder ruim 1.200 leerlingen. Bijna een op de drie examenkandidaten heeft nog geen idee wat hij wil doen. Daarnaast is er een grote groep twijfelaars, namelijk 44 procent. Vooral havisten hebben moeite met kiezen. bron : het AD
Hoe je de prestaties, vaardigheden en gedrag van je leerlingen kunt verbeteren door meer te spelen19/11/2016 'Bij jou doen we zo vaak spelletjes,'zegt mijn leerling Souhalia, 'Moeten we niet eens écht leren?' Souhalia is erg ambitieus en wil journaallezeres worden. Ik wenk haar en fluister op samenzweerderige toon: ’Kun je een geheimpje bewaren?’ 'Eh…misschien,' zegt ze. Ze gelooft gelukkig niet zomaar alles wat haar meester zegt! Een goeie eigenschap voor een journalist in de dop. 'Ik zal je iets verklappen,' 'Ik heb stiekem heel veel lessen in die spelletjes verstopt,' zeg ik. Op die manier leer je zonder dat je het doorhebt.’ 'Ja, ja, dat zal wel,' zegt Souhalia wantrouwig en trekt haar linker wenkbrauw op. Ze gelooft er waarschijnlijk niks van als ik haar vertel dat vele deskundigen het bewijs daarvoor gevonden hebben. 1. Beter cognitieve prestaties Studenten die speelser zijn scoren hoger op cognitieve prestaties. Door spel ontwikkelt de frontaal-schors zich, dat deel van de hersenen is belangrijk voor plannen en aandacht, maar ook voor het aanpassen van gedrag. In spel zitten ook veel intellectuele componenten. Professor Erik Scherder: 'Er is een relatie is tussen geheugen, cognitieve functies en bewegen. Men denkt: liever een uurtje meer rekenen en uur gym minder. Maar door te bewegen ga je beter rekenen! Als je luier wordt, wordt je dus ook dommer!’ "De cognitieve processen die nodig zijn bij verbeeldingsrijk spelen zijn veeleisender dan het stilzitten en kijken naar flitskaarten" Casey Lew-Williams, Assistent Professor, Princeton 2. Spelen zorgt voor positieve emoties. Iedereen vindt spelen leuk want bij spelen komen geluksstofjes vrij die je helpen te ontspannen, stress tegen gaat en je pijngrens verhoogt. Door te spelen ontwikkel je doorzettingsvermogen en leer je met angst en boosheid om te gaan. 3. Je leert socialer gedrag en aanpassingsvermogen Via spel kunnen kinderen oplossingen zoeken voor conflicten en leren en oefenen hoe ze zich sociaal moeten gedragen. Kinderen die op jongere leeftijd niet kunnen spelen krijgen later grote problemen en vertonen onaangepast gedrag en agressief gedrag. 4. Door te spelen ontwikkel je je motoriek. 5. Actief spelen vergroot de motivatie Ieder kind op de wereld is gek op spelen en kan dat van nature. Door je lessen spelenderwijs aan te bieden leren ze dus met veel plezier. 'Door actief te spelen en te bewegen stimuleer je de frontale lob in de hersenen, het gebied dat belangrijk is voor initiatief en van motivatie.' 6. Leren door te spelen houd je langer vol Leerlingen die in de klas nog geen 5 minuten stil kunnen zitten, wiebelig zijn en veel aandacht vragen, houden het actieve leren door ervaren, spelen, ontdekken met gemak 1,5 uur vol. Spelen is in de evolutie van de mens van net zo’n groot levensbelang als eten en voorplanting. Om ervoor te zorgen dat mensen voldoende spelen komt er een gelukshormoon vrij waardoor je het wilt blijven spelen. Ja, ja, dat zal wel, maar wie zegt dat?
Nou, deze deskundigen:
Bekijk het zelf maar in de documentaire die geen leraar mag missen: Spelen is van levensbelang en bekijk ook gelijk even het online college van Professor Erik Scherder. Maar we kunnen toch niet de hele dag spelen? Er staat zoveel op het programma! Spelen is werken. Spelen is leren. Je hoeft niet de hele dag te spelen, het gaat om de balans! Michel Linthorst |
michel linthorstDocent, ontwikkelaar en trainer Michel Linthorst schrijft verhalen gebaseerd op zijn eigen ervaringen of die van collega's. Blog ontvangen? |