Het ongelooflijke verhaal van thomasz. Van onverschilligheid naar motivatie

Thomasz springt het lokaal binnen. Net voordat de bel van het eerste lesuur is uitgeklonken, landt hij met zijn slungelige benen in het lokaal. Met een triomfantelijke lach gaat hij onderuit gezakt op zijn stoel zitten.

Zijn ogen zijn er niet bij.

Zijn oren zijn al afgehaakt. Zijn hoofd verstopt hij onder een hoodie. Die moet af.  
‘Wat een hippe kuif!’zeg ik. 'Kapper geweest?’ 
‘Nee, meester! Mijn zus!’ 
‘Kan ze mij ook knippen? Mijn haar ziet er niet uit!’ ​

Thomasz grijnst minzaam. Vorig jaar had hij veel te veel zware onvoldoendes op zijn rapport. Alles aan hem schreeuwt:

‘Ik doe niet meer mee met die school van je.
Laat me met rust!’

Maar zo makkelijk gaat dat niet.  Het zal niet meevallen, maar er is maar één optie: Thomasz weer een beetje aan het leren te krijgen! De eerste weken vervolgt Thomasz consequent zijn reeks onvoldoendes. Het boeit hem totaal niet. Het woord ‘huiswerk’ lijkt te ontbreken in het Poolse woordenboek. Thomasz jent, daagt me uit, gaat keer op keer over mijn grens. Op zijn voorhoofd staat met dikke viltstift: ‘Over twee weken geef jij het ook op.’

Maar dan kent hij mij nog niet. 

Mijn eerste doel: Thomasz moet een paar voldoendes halen. Na een aantal herkansingen haalt hij eindelijk een 5,8 voor woordenschat. Zijn eerste succeservaring sinds tijden! Al denkt hij daar anders over. 

'Op tijd op school komen hoort er ook bij',  

zeg ik tegen Thomasz. Als ‘boetedoening’ voor zijn vele verzuim vraag ik hem een nieuw model auto voor mij te ontwerpen. Na schooltijd. Kunnen we gelijk een beetje kletsen.  
‘Meester, je moet V-snaar piept! Die moet je vervangen’, zegt hij terwijl hij zijn ‘strafwerk’ maakt.  
‘Kun jij dat niet doen voor mij?’ 
‘Makkie’, lacht hij.

Hij meent het nog ook.  

Zijn alternatieve-strafwerk-auto-ontwerp is echt supergaaf!  
‘Ik heb er ook nog een animatie van gemaakt. Al 2034 volgers op insta.’ 
Ik sta versteld van het resultaat. Zie je wel, die gast heeft veel meer in huis dan ik wist.
Thomasz vertelt in geuren en kleuren over zijn baantje in de Poolse supermarkt, zijn oom die een beroemde generaal was in Polen.

'Mijn moeder is drie weken geleden ​aan haar been geopereerd.

Ik zorg voor haar.' Dus daarom is hij zo snel weg na school! 
'Ik doe boodschappen, kook, stofzuigen, hond uitlaten en huis opruimen! 
En met mijn moeder in haar rolstoel naar de familie. 
En ik maar denken dat Thomasz  zo onverschillig en lui was.

Zat er ik er even helemaal naast! 

Hoewel hij er alle aanleiding voor gaf, schaam ik me voor al mijn aannames. 
'Maar ik heb hem nooit opgegeven,' denk ik er snel achteraan om mijn gemoed te sussen. 

Die Thomasz blijkt helemaal niet lui te zijn. Integendeel. Hij werkt juist ontzettend  hard. Maar wel volgens zijn eigen verborgen agenda. Thomasz was al lang behoorlijk  teleurgesteld in school en volledig uitgecheckt. Maar buiten school...

Eindelijk valt het kwartje bij Thomasz. Hij begrijpt dat hij echt wat beter zijn best moet doen op school als hij zijn eigen kansen op een mooie toekomst wil vergroten. Op zijn rapport staan nu nog maar twee kleine onvoldoendes. 

Ik ben zo trots op hem!

Aan het eind van het schooljaar propt Thomasz een beetje onhandig een doosje Merci in mijn handen. Met een vette lach verlaat hij de ISK. 

Michel Linthorst - docent ISK
Trainer en bedenker van 7 Life Skills  - www.7LifeSkills.org
Schrijver, auteur en regisseur - www.MIES.ink