Waarom je bang mag zijn maar er toch beter aan doet je dromen te volgen.

The big move -UK (2)


De dame achter de balie bestudeert de paspoorten, eerst die van Cep, onze kat. 

'In orde', lacht ze zurig. 

De controle van Mees’ zijn hondenpaspoort lijkt ook goed te gaan. 
Hoe kan het ook anders, we hebben ons immers met militaire precisie voorbereid. 
Een dag eerder kregen Mees en Cep een laatste check-up en injectie. 
De dierendokter zet een stempel, handtekening én de tijd van het consult. 

Nu moeten we binnen 24 uur de treintunnel halen! 

'Ik zet voor de zekerheid de tijd nog een paar uur later,' 
knipoogt de dierenarts samenzweerderig. 

De reis verloopt perfect, net als de rest van de voorbereiding. 
We nemen de treintunnel om de reis zo kort mogelijk te houden. 
Cep haat autorijden maar ondanks zijn hou-je-maar-rustig-pilletje 
gilt hij het soms toch nog uit. 

'Binnen 8 uur zijn we 'thuis’,' sus ik. 

Alsof hij dat verstaat.  

Het gezicht van de baliedame in haar fluoriserend-gele hesje verandert bij de laatste stempel: 'Jullie zijn veel te vroeg,' zegt ze, op een toon die ze heeft geleerd 
in de cursus-omgaan-met-agressieve-reizigers-die-te-vroeg-danwel-te laat-zijn.

'U mag pas vierentwintig uur 
NA de laatste inenting met de trein! 

U kunt opnieuw inchecken om… 18:05.’ 
'Maar dat is pas over 6 uur!' stamel ik. 

We worden fysiek onpasselijk, hebben de neiging om de balie onder te braken 
en de dame-die-haar-werk-veel-te-serieus-neemt aan haar fluoriserend-gele hesje over diezelfde balie te trekken. 

'Maar we moeten….'
'Er staat een verhuiswagen…'
'Onze kat kan niet zo lang…'
'We willen de manager…'

Dat het tevergeefs is weten we allang, dat zien we aan dat stalen-Rita-Verdonk-porum-dat-ze-waarschijnlijk-in-die-eerder-ter sprake-gebrachte-cursus geleerd heeft. 

Wat staat deze situatie in contrast met die tweede keer dat ik 'in love viel' met dit land: 

Gwen ik en rijden doelloos rond in Harwich, om de tijd te doden 
die ons rest voor de boot naar Holland. 

'Wedden dat iemand ons nog a cup of tea aanbied?’, zeg ik grappend.

Even later stoppen we, zomaar in een onnozel straatje. 
Achter ons stopt een auto, die al een tijdje achter ons rijdt. 
De oude dame stapt uit: 

‘Jullie zien er een beetje verdwaald uit, kan ik helpen.’ 
'Nee, nee..' 
Ik leg haar uit over wachten op veerboten en over tijd doden. 

'Would you anders like a cup of tea bij mij thuis?’

Ik schrik terug in de realiteit en vind mezelf terug aan een balie bij de huisdierendouane. 

Deze Iron Lady is dus niet van de afdeling thee maar van de afdeling stempeltjes, gele hesjes en van stipt op tijd. Thuis is ze vast heel aardig (trut!)

We herpakken ons snel, Gwen als eerste. Ze laat zich echt niet tegenhouden in het  verwezenlijken van haar droom. 

Het schilderij dat ik voor haar maakte toont haar geschiedenis en haar dromen, die nu bezig zijn uit te komen.  

Al moet ze in een rubberboot naar Engeland. 

Om 18:05 uur gaan we op voor de nieuwe huisdieren-check. 
Een half uur later rijdt onze rode ford focus de blikken trein in. 

Gwen vindt die tunnel maar-een-beetje-zo-zo. 
Ik stiekem ook, maar ik ben een man. Bovendien is mijn levensmotto: 

'Ik ben bang, maar ik doe het toch!' 

Natuurlijk kan er altijd van alles mis gaan. Maar als je zo denkt dan kom je nooit ergens!
Je laten leiden door je angsten vind ik een tamelijk zinloze bezigheid. 

Dus rijden we nu in een treintje onder de zee door. Ik klets de oren van haar knappe koppie. Gwendolyn snapt heus wel dat ik een van mijn befaamde afleidingsmanoeuvres op haar los laat. Maar het werkt, ook voor mijzelf! 

Een half uurtje later rijden we ons beloofde land binnen. Gwen zal-en-moet de hele weg naar ons nieuwe thuis zelf rijden, ondanks pijntjes hier en daar. Ik vind het gaaf! Stoer wijf! 

We benutten de reis om de geschiedenis van ons avontuur nog maar eens te duiden 
en vinden het avontuur nu al geslaagd, tegenslag, missen-van…, raining like cats-and-dogs en al dat soort bij-avonturen-beleven-ingebrepen-zaken ingecalculeerd. 

De rode zon zakt langzaam weg in de aarde. 

Zij straalt, om ons een plezier te doen, 
precies tussen stenen van Stonehenge door.

Vermoeidheid maakt plaats voor verlangen en nieuwsgierigheid naar Columbine cottage. 

---

Anderhalf uur voordat wij aankomen meldt de dame in de tom-tom van de vader en broer van Gwen:'

You have reached your destination' 

Hun gammele huurbusje, met waardeloze banken, Ghanese airco (ramen open) en stinkende dieselmotor is niet in stukjes uit elkaar gevallen. 

Ze genieten van hun welverdiende maaltijd en bier 
in de beste pub van 2014, the three horseshoes
**(geen gesponsord item!)

Het is aardestil en muisdonker in de straat als we ten eerste male de zware sleutel in het ouderwetse slot steken. Het ruikt er zoals in een kasteel: stenen vloeren, muffe boekenkasten en smeulende turf in de houtkachel. Heerlijk! 

We kletsen nog wat en rond half twee liggen we op matrasjes en luchtbedden terug te denken aan de lange reis. Ik droom van de balie-dame. 

Ze ligt in haar bed in haar pyjama met gele hesje, haar duim in haar mond en haar beer in haar armen geklemd. Ze bidt ons om vergeving. 

'Is niet nodig hoor. 

We zijn het allang vergeten. Slaap lekker en de groetjes aan je man.'

Ons sociale leven in Engeland start om half 8 de volgende ochtend. 
Ondanks de korte nachtrust willen we de uitnodiging om te ontbijten 
bij de landlady en -lord niet afslaan.

'Dit is 'once in a lifetime,' 

zeg ik tegen de nog dromerige Gwen. Wat ongemakkelijk en ongeschoren schuiven 
we aan voor een 'continental' breakfast. 
Gelukkig geen worst, gebakken tomaat, champignons en bonen. 
Wel spek en scrambled eggs voor de liefhebbers. 
Waar maak je dat mee, ontbijt bij je huisbaas! 

We voelen ons welkom en eindelijk 'thuis!' 

---

Michel 

Ps. De antwoorden op de 'Clifhangers' 

Waarom William en Kate achterin de kerk moesten zitten. 
Antwoord: Er was niet op ze gerekend. 

Waarom Mees een transformatie heeft ondergaan: hieraan zal ik later een hele blog wijden.

In mijn volgende blog: 

• Spat de roze wolk-droom nu al uiteen? 
  
• Slaat na 3 weken de heimwee toe?
  
• Wat bevind zich onder de geheimzinnig ijzeren bol in de tuin