Hoe verbeelding hielp tijdens de paniekaanval van Stefan.

Uit het kantoor van de directeur klinkt gestommel en geschreeuw. 
Ik open de deur.  

Aan het gezicht van juf Lisa zie ik dat ze hulp kan gebruiken













Stefan, haar leerling, is in paniek het kantoor in gevlucht 
Hij trekt de notulen van de laatste teamvergadering van het prikbord. 

Hij huilt onophoudelijk en is boos!

Stefan is 15 zit in de middenbouw van het ZMLK. 
heeft autisme en een ontwikkeling van een kind van 5. 

Hij heeft het moeilijk. 

Niet zo gek met zo’n achtergrond. 
Het is de laatste tijd behoorlijk onrustig in zijn koppie. 
En ook in zijn gezinsvervangend tehuis.
Gisteren nam zijn persoonlijk begeleider afscheid. 
En zijn vader heeft hij al 3 maanden niet gezien. 

Hij snapt er niks van. 

Hij kan er niet tegen als dingen anders gaan dan hij ze in zijn hoofd heeft. 
Een half uur geleden moest de gymjuf opeens ziek naar huis. 
Nu mist hij dus zijn lievelingsvak en -juf. 
En daar kan hij dus niet tegen. En nu is hij in paniek. 
Stefan gooit een fotolijstje op de grond en dreigt de teamfoto te verscheuren. 

Dan pakt hij de telefoon en belt 112.
Net op tijd verbreek ik de verbinding en neem de hoorn van hem over. 

Ik doe alsof ik de politie aan de lijn heb. 

'Hallo, agent? Ja, met meester Michel’

Stefan kijkt verbaasd. 
Hij stopt met huilen. 

'Stefan is nogal ontevreden over meester Michel.'
'Wat zegt u?'
'Of meester Michel de cel in moet?'
'Wacht even, ik zal het even aan hem vragen.'  

Stefan trekt zijn mondhoeken ondeugend omhoog.

Hij knikt: 'ja.'
'Hoe lang?' 
Stefan steekt 10 vingers op. 
’10 jaar.’ 
'Zonder eten?'
'Ja, zonder eten’ 
'En bezoek?' 
'Geen bezoek. En je hond mag ook niet komen,' zegt Stefan die er wel lol in heeft.  

'Wat zegt u?'
'U komt mij straks arresteren.’
'Oké, tot straks.' 

Ik hang op. 

Stefan is weer rustig en lijkt helemaal vergeten dat hij in paniek was. 
Van juf Lisa krijgt hij nog een glas wonderwater. 
Even later loopt hij met de juf naar de klas. 
Lisa en ik geven elkaar een knipoog. 
Dat hebben we mooi opgelost.  

Een week later geef ik 7 Life Skills-les aan de eindgroep. 
We zitten midden in een oefening over zelfvertrouwen wanneer ik gebonk hoor op de gang.  

Ik ga toch maar even kijken.  

Het is Stefan, hij heeft weer een paniek aanval. 
'Het duurt al bijna een kwartier,' zegt Suus.  
'Ik krijg hem er niet uit. Arme jongen.' 

Suus en ik helpen hem. 

We gaan met hem zitten, op de grond.  
Hij probeert los te komen. 
Gelukkig zijn we goed opgeleid en weten precies hoe we hem veilig in bedwang kunnen houden. 
Stefan is woest. 

Tussen twee schreeuwen door zeg ik: 

'Hee Suus..'
'Ja?'
'Je weet toch dat ik naast een snoepjesfabriek woon.' 
'Eh, ja?' 
'Nou, gisteren gebeurde er iets geks.'
'Oh?' 
'De buis waar de snoepjes doorheen gaan is gebroken.' 
'Echt?'
'De hele straat lag onder.'
'Dat meen je niet!'
'Ja echt, centendrop, zure matten en schuimblokken en toffees tot aan de dakgoot.' 

Stefans lijf ontspant. Hij kijkt me vragend aan. 

'Ook lolly’s?' vraagt hij. 

'Ja, lolly’s, van die rooie, gele en groene, in alle smaken.' 
'Zal ik er meer over vertellen?'
Stefan knikt. 
'Ga maar even op de stoel zitten, dan vertel ik je alles.'

Twee minuten en een glas wonderwater later 
loopt Stefan weer rustig naar de klas. 

Michel Linthorst

Voor de 4-daagse trainingen in januari 
zijn nog 3 plaatsen vrij

Blog automatisch ontvangen
Volg 7 Life Skills op
Facebook
Linkedin
twitter

---