'Jij wordt later schrijver en een soort missionaris.’ Hoe een jongetje van vijf dat wist? Geen idee. Ik nam hem natuurlijk niet serieus. Toch bleek zijn voorspelling uit te komen. Twee weken geleden presenteerde ik drie nieuwe boeken en vertelde mijn gasten over mijn voorspelde geschiedenis. Ik tekende graag. Tekenen is als dromen. Een leeg vel. Alles kan, alles mag. Geen door mensen verzonnen regels. Tekeningen zijn verhalen zonder woorden. Moet ik van mijn opa hebben. Hij schilderde. Iedere zondag nam ik een tekening voor hem mee. Die hing hij naast zijn eigen schilderij. Ons eigen museum! Hij inspireerde me. Mijn andere opa was religieus en vertrouwde het leven volkomen. 'Mijn heer is mijn herder en mij ontbreekt niets,' was zijn levensmotto. Hij stond altijd met veel liefde voor andere mensen klaar.’ Ze verhuisden drie maanden na elkaar van het stoffelijke naar het eeuwige. Twee belangrijke mannen verdwenen uit het leven van een jongen van elf. 'Ze leven verder in jou,' zei het jongetje. 'Jij erfde hun talent en karakter. Maar dat zal je pas veel later begrijpen.’ Ik wilde hem een draai om zijn oren geven! De snotneus. Als ik wist dat hij gelijk zou krijgen, had ik wel eerder naar hem geluisterd. Tot mijn 21ste liep ik wat verdwaasd rond op dit aardbolletje. Wat kan ik? Wie ben ik? Welke kant op? En niemand die me de weg wees! Nou ja, op dat jongetje na dan. Maar naar hem durfde ik niet te luisteren. Ik koos de verkeerde opleidingen om de verkeerde reden. Ik voelde me mislukt en voor niets geschikt. Totdat ik per groot toeval onderwijzer werd. 'Toeval bestaat niet,' fluisterde het kleine jongetje. 'Voor alles is een goede tijd!' Als een vis in het water voelde ik me. Eindelijk iets waar ik goed in was! En toevallig werd op mijn eerste school mijn creativiteit enorm gestimuleerd. Maar mijn zelfvertrouwen had deukjes gekregen en ik was verlegen. Het geven van drama-les was de manier om me hiervan te bevrijden. Het viel me op dat mijn leerlingen net zo vrij werden als ik. Ook maakten samen we gedichten, voorstellingen, een cd, projecten en muziekavonden. Mijn tweede school werd bevolkt door wereldburgertjes uit 27 landen. Vaak gevlucht voor oorlog of andere ellende. Hier voelde ik me nog beter op mijn plek. Voor deze kinderen kon ik meer zijn dan alleen onderwijzer. En mijn drama-lessen werden sociale vaardigheidslessen. 'Eerst een creatieve school en daarna een wereldschool,' 'Alles verloopt volgens de planning,' knipoogte het kleine jongetje. 'Daarna kwamen verschenen er opeens allerlei dromenversnellers op mijn pad. Jasper, de dichter. Met wie ik uren en uren filosofeerde en me liet nadenken over het leven. Mijn directeur, die me drie maanden naar Ghana stuurde. Naar een school aan het eind van de wereld waar alles anders gaat dan thuis. En Mart, de haptonoom, die me leerde dat mijn lijf er niet alleen is om mijn hoofd te dragen. Hij vertelde me dat dat jongetje mogelijk wel eens de waarheid zou kunnen spreken. Maar dat ik dat toch echt zelf moest uitzoeken. De voorspelling van dat jongetje en de werkelijkheid gingen steeds meer op elkaar lijken. In 2012 werd ik gevraagd om een training te geven in Zuid-Afrika. Ik vroeg Mart mee en samen gaven we onze eerste 7 Life Skills-training aan 42 mensen uit de townships. Eind december werd ik benaderd door uitgever Metatron. Of ik interesse had! En nu, 40 jaar na de voorspelling van dat jongetje, presenteer ik 3 boeken en liggen er nog minstens 17 op de plank. En mijn droom om 7 Life Skills-trainingen te geven krijgt steeds meer vorm. Als een soort missionaris maar dan zonder preek.
Ik geef de training op het speciaal onderwijs, op studiedagen van scholen en volgend jaar start de opleiding tot 7 LIfe Skills-trainer. Met een beetje hulp gaan we dit jaar naar Zuid-Afrika voor een vervolg-training. En de agenda blijft maar volstromen. Wat er van dat jongetje geworden is? Dat heb je net gelezen! Michel Linthorst Wil je ons helpen om een vervolgtraining in Zuid-Afrika te geven. Geef 7 Life Skills dan 10 punten via deze link. Hier vind je ook alle informatie over ons project : Kansen creëren in de townships. We maken dan kans op 10.000 euro waarmee we het project kunnen financieren. Heel erg bedankt, mede namens het team en de kinderen van de Hope-School in Zuid-AFrika. Hope-school is een school voor (wees)kinderen met hiv-besmetting. Meer info over de boeken, spel en andere creatieve materialen
0 Comments
Your comment will be posted after it is approved.
Leave a Reply. |
Werkboek:
|