Ze kennen ons nou wel, de koeien van Batcombe. Sinds tweeënhalve maand lopen Gwen en ik iedere dag met Mees door de heuvels. Ze schrikken al lang niet meer als we zig-zaggend de heuvels beklimmen. Sterker nog, mevrouw nr. 23 snuffelt even aan me. Met haar slijmerige bek en schurende tong, als ik bovenop de heuvel betoverd sta te staren. Mijn hartje applaudisseert stilletjes voor het strijkende herfstlicht, de schoorstenen met rookpluimen en de kerktoren die 'kindly' klingelt. Verderop loopt Beth me tegemoet met een grote grijns op haar doorleefde gezicht. 'Michel, look at that! Je draagt je nieuwe Wellies!' Nu hoor je er helemaal bij!’ Ze is 74 en heeft engelachtig wit haar. Ze is ondeugend maar vooral lief. Ik zal nooit vergeten hoe ze, vlak na onze verhuizing, met open armen op me afloopt, mijn hoofd beetpakt en er twee welgemeende welkomstzoenen op geeft. De schat! Dat we welkom zijn, hebben de Batcombers ons meer dan duidelijk gemaakt. In de eerste week komt iedere dag wel iemand langs om even hallo te zeggen. Alsof ze samenzweerderig hebben afgesproken hoe ze ons gaan helpen inburgeren: 'Als jullie nou op dinsdag bij Gwen en Michel langs gaan, dan ga ik op woensdag. Mary op donderdag.' 'We gaan allemaal achterom. Voelt meteen lekker vertrouwd.' 'Neem jij verse frambozen mee, dan geef een zak zoete pruimen.' 'Niet vergeten, eerst even kuchen, of voorzichtig kloppen op de achterdeur,' 'En dan de tuin inkijken. Ze mogen niet schrikken of denken dat we opdringerig zijn.' 'En als ze naar buiten komen nodig ik ze uit voor het eten op dinsdag?' 'Goed, dan nemen wij ze op donderdag mee naar een voorstelling in Glastonbury. 'En dan wordt vrijdag hun vaste pub-dag.' 'Zouden ze het leuk vinden om zondag mee te helpen op het 'fete' (een soort braderie) 'Kunnen ze meteen de rest van het dorp ontmoeten.’ 'Michel vindt het vast leuk om de barbecue te doen. En Gwen de tea en cakes.' Mooi. Dat is dan geregeld. Zo komt het dat we zaterdagavond uitgeteld en onderuitgezakt op de bank hangen. Het vuurtje knispert lekker in de houtkachel. Lekker even niks. Tot er op deur wordt geklopt.
'We zijn een beetje laat, maar we geven een feestje, hebben jullie zin om….' Ze houden wel van een glaasje wijn, cider of een wild beer-biertje. We trachten het tempo van inname te volgen, maar zakken kansloos voor dit onderdeel van de inburgeringscursus. Een ander onderdeel waar we punten voor trachten te scoren is het onthouden van alle namen, beroepen, sterke verhalen en nieuwe woorden. Dagelijks doen we trouw ons huiswerk: 'Woonde die nieuwslezeres van de BBC nou aan de rand van het dorp?' 'Verstond ik goed dat zijn buurman in Harry Potter speelde? 'Klopt! En in Notting Hill!' 'Dus haar vader was in de oorlog echt betrokken bij 'The Great Escape?' 'Zei ze dat ze een badger (das) tegen je deur spijkeren als ze je niet moeten?' 'Hij meende toch niet serieus hij een spion is geweest?' 'Hier staat het: ' Many a mickle makes a muckle'. Betekent zoiets als: Veel mickles maken een hoop muckle.' 'Dus haar buurvrouw adviseert de Queen welke kunst ze moet kopen?' (Allemaal echt waar!) We hebben het zo druk met ons huiswerk en sociale contacten dat we nauwelijks aan werk toekomen. Toch masseert Gwen iedere week wel een paar mensen uit het dorp en legt goeie contacten met enkele welness-centra in de buurt. Ik vind net voldoende tijd om de 7 Life Skills-opleiding voor te bereiden en twee keer heen en weer te vliegen voor de eerste 2 delen van de training. De eerste helft van de cursusmap bevat alleen al meer dan 40 oefeningen, allemaal met een opbouw van makkelijk naar moeilijk. De eerste 2 dagen zijn intens en mateloos boeiend. De deelnemers onderzoeken en ontdekken nieuwe talenten en oude dromen. Laten onvermoede kanten zien en vertellen nooit vertelde verhalen. De dagen vliegen voorbij, het blijft dynamisch en uitdagend tot het laatste moment. Dag 3 en 4 gaan over 'keuzes maken' en 'verbinding' zoeken. De deelnemers zitten er helemaal in, net als ik. 'Another dream comes true'. Op vleugels vlieg ik terug naar huis. Michel Linthorst De winnaar van de prijsvraag uit mijn vorige blog: Arco Baas. Hij ontvangt binnenkort een gesigneerd exemplaar van de droomfabriek. Voor de antwoorden: kijk even bij de comments van mijn vorige blog. Overigens: de functie van de oude ijzeren bol was een soort boiler.
9 Comments
Arco Baas
10/10/2014 11:50:31 pm
Michel, is deze blog nu één sterk verhaal of te mooi om waar te zijn;) het is sowieso ontzettend leuk om te lezen en nu snap ik pas dat inburgeren moeilijker en vermoeider is dan ik in eerste instantie dacht. Ga vooral door met het schrijven van deze boeiende ervaringen. Ik ben een grote fan en dat echt niet omdat ik de winnaar ben van het boek! Je kan het boek misschien as maandag via Skype versturen dat scheelt weer een stamp. Dank je voor dit mooie momentje zo vroeg in de ochtend!
Reply
11/10/2014 03:33:52 am
Hoi Arco, het verhaal is sterk maar waar en geen woord aan gelogen. Het is hopelijk niet te mooi om waar te zijn. Uiteraard hebben onze nieuwe buren niet echt samen gezworen (vermoed ik) maar je zou het haast gaan denken. Gefeliciteerd met je boek. Je krijgt hem als ik weer in Nederland ben over een paar weken! Bedankt voor je comments!
Reply
jan
11/10/2014 04:08:50 am
mooi beschreven en heerlijk genieten, enjoy good lad
Reply
Michel Linthorst
11/10/2014 04:22:26 am
Thanks Mate!
Reply
Saskia
12/10/2014 02:17:14 am
Wat een prachtig verhaal weer! Precies zoals ik Engeland en de Engelsen ook heb leren kennen. Mooi om jullie lang gekoesterde droom zo te zien uitkomen!
Reply
jennie
12/10/2014 03:42:03 am
Michel en Gwen weer een grandioos beschrijving van jullie belevenissen. Hoop er nog vele te kunnen volgen.
Reply
Marjolein
12/10/2014 11:20:49 am
De Droomfabriek lijkt me een geweldig boek maar ik lees gewoon jouw blog, is ook een mooi verhaal en ook hele mooie plaatjes ;)
Reply
lenie
21/10/2014 04:25:48 pm
Hoi Michel en Gwen, met dit prachtige verhaal ben ik de dag begonnen vorige week, wat een heerlijk begin van de dag....... Toen lukte reageren even niet, nu wel. Ik wilde ook nog even laten weten dat de film van het SO geweldig is. Het heeft even geduurd, voordat wij hem te zien kregen. In november hebben wij een thema presentatie voor ouders dan laten wij de film gelijk zien. Groetjes en liefs uit een koud, nat en winderig Nederland van Lenie
Reply
Michel
21/10/2014 05:08:01 pm
Dank je Lenie, voor je leuke reactie. Fijn dat je de film leuk vond. Ik hoop dat hij ook op de website gezet wordt samen met de VSO-film. Ben benieuwd hoe de ouders het vinden, wil je het me laten weten. Groetjes vanuit een soms, tussen de buien door, best lekker Engeland.
Reply
Your comment will be posted after it is approved.
Leave a Reply. |
Werkboek:
|