de kunst van het snoeien

Onze landlady heeft Kevin gevraagd
ons een handje te helpen in de tuin. 

Op een nazomerse dinsdag klopt Kevin, 
de gepensioneerde tuinman van het historische Batcombe House op onze keukendeur. 

'Is het goed als ik vandaag begin?' vraagt hij.  

'Natuurlijk,' zeg ik en trek meteen mijn Wellies aan om hem te helpen. 
Ik pak mijn opschrijfboekje om van hem te leren. 

Ik droom al jaren van een tuin.
Met groenten, kruiden, bloemen, bonen en een stukkie gras. 

Heb ik van mijn opa 
die ik als 4 jarig ventje hielp met sperziebonen plukken
in zijn moestuin langs de spoorlijn. 

'Eerst de vlinderstruik’ zegt Kevin. 
Binnen drie minuten is hij geknipt en geschoren. 
Dan de appelboom. 

Ik vind hem lelijk.  

Eén trieste appel bungelt aan een slappe tak. 
Hij is uit de kluiten gewassen 
en met klimop overwoekerd. 

Hij moet nodig naar de kapper.

(gedicht Jasper Frauenfelder - Illustratie Michel Linthorst)

'Zou deze appelboom nog wel weten
dat hij een appelboom is?’ vraag ik me af. 

Steve klimt met zijn twee nieuwe heupen soepel de boom in. 

Vakkundig snoeit hij de ene na de andere tak. 
Ik gooi ze vakkundig op een hoop. 

'Hij is pas goed gesnoeid als een duif tussen de takken door kan vliegen,' legt hij uit. 

Pietepeuterig pulk ik de klimop van de stam. 
Het spul heeft de boom stevig in zijn greep en 
verstikt hem tot in zijn kruin.

'We zijn net op tijd,’ zegt Kevin. 

'Zie je deze dikke tak? 
Hij heeft zich in het muurtje geboord. 
Waren we hier een paar weken later mee begonnen,
dan had hij vast het muurtje omver geduwd

Misschien wilde de appelboom ons iets duidelijk maken?' zegt Kevin met veel gevoel voor poëzie. 

'Ook een boom heeft ruimte voor zichzelf nodig, net als jij en ik.' 

'Iedereen wil gezien worden, zoals hij echt is.' 

Op zijn knoestige bast zitten blauwe schimmelplekken. 
'Komt door de klimop die hem verstikte.
Nu hij weer lucht heeft, verdwijnen die plekken vanzelf.’

Langzaam maar zeker komt er een prachtige boom tevoorschijn. 

'Minstens 100 jaar' zegt Kevin.

'De kunst van het snoeien is om alleen over te houden wat er toe doet.’ 

Ik schrijf de woorden van Kevin nauwkeurig op. 
Dit is meer dan een les in tuinieren. 

Michel Linthorst ​​